En genel manada “kendini başkasının gözüyle görme, başkalarını başka insanların gözüyle görme ve başkalarına onların gözüyle bakma yatkınlığı” (2) olarak tanımlanabilecek olan “Empati” kavramının, günümüzün modern toplumlarında bireysel ve toplumsal düzeydeki ilişkilerimize yön veren önemli bir kavram olduğu düşünülür. Bireysel manada “Fazla” olması durumunda, kişilik ve kimlik sorunlarına yol açabildiği gibi, “Az” olması durumunda da kolayca tahrik edilebilen insanların oluşturduğu huzursuzluk ve çatışma ortamlarının oluşmasına neden olan bu kavramın, olumlu manada aksiyona geçirilmesi – dönüştürülmesi durumunda, sağlıklı bir toplumsal düzenin, değişmemesi gereken yapı taşlarından biri olacağı düşünülebilir. Ancak bu düşünsel istikametin modern toplumları olumlu bir sonuca yönelttiğini söylemek zordur. Çünkü empati kurma anlayışı, yaygın kanıya göre sadece “kendini başkasının yerine koyma” boyutuyla algılanmaktadır. Bu bakışta harekete başlama noktası “ben” olduğu için, yapılan düşünsel kavrama faaliyeti, olumlu bir sonuca maalesef dönemiyor. Halbuki yukarıdaki tanımlarda bahsedilen diğer boyutlar bizi “ben” merkeziyle düşünmeye başlama noktasından uzaklaştırıyor. Bu farklı bakış açıları olmadan meseleleri maalesef ki hep tek olarak yorumlamaya çalışıyoruz. Dolayısıyla bu düşünsel kavrama sürecinin sonunda oluşan kanı, olumlu manada bir aksiyona yani bir boyutuyla fedakarlığa çoğu zaman dönüşemiyor. Dönüşse de eksik kalıyor…

TAM METNİ İNDİRMEK İÇİN BURAYA TIKLAYINIZ